بررسی اثربخشی آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک بر افسردگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروزیس یکی از شایعترین بیماری های نورولوژیک در انسان و ناتوان کننده ترین بیماری سنین جوانی است که شدت آن با سلامت روان رابطه عکس دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر سلامت روان و افسردگی زنان مولتیپل اسکلروزیس انجام گرفت. مواد و روش ها: ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ از نوع ﻧﻴﻤﻪ آزﻣﺎﻳﺸﻲ شامل دو گروه آزمایش و کنترل ﺑـﻮد. ﺟﺎﻣﻌـﻪ آماری پژوهش حاضر، مشتمل بر کلیه زنان بیمار مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به کلینیک های کاردرمانی و فیزیوتراپی استان همدان بودند. نمونه پژوهش شامل 36 آزمودنی (بعد از ریزش به 30 نفر در 2 گروه 15 نفره تقلیل یافت) بود که از تصادفی سازی درمان یا گمرش تصادفی انجام گرفته است، ولی انتخاب افراد برای ورود به مطالعه به صورت غیر تصادفی آسان انجام شد. گروه های آزمودنی با استفاده از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس لاویبوند مورد ارزیابی قرار گرفتند. با توجه به این که پیش فرض های لازم برای انجام تحلیل کوارریانس چند متغیره و تحلیل واریانس چند متغیره برآورده نشد از تحلیل واریانس تک متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین نمرات افسردگی گروه آزمایشی رفتاردرمانی دیالکتیک نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (001/0p=). نتیجه گیری: در ﺣﻮزه درﻣﺎن و ﻛﺎر ﺑﺎ بیماران مزمن و اﻓﺮادی ﻛﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺤﺮان به ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ رﻓﺘﺎر درﻣﺎﻧﻲ دﻳﺎﻟﻜﺘﻴﻜﻲ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﻴﺖ و کارایی آن، ﺑﺴﻴﺎر مفید به نظر می رسد.